H φωτογράφηση έγινε στο Εργαστήριο Μαρμαρογλυπτικής Γεωργίου, δίπλα από το Α΄ Νεκροταφείο.

Art Director: Κάτια Διαμάντη
Βοηθός φωτογράφου: Σπύρος Παπαπούλιος

Styling: Μυρτώ Κωστούρου
Make Up: Μαρία Γλύκα
Designers: Nika Officiel & Melissanthi Spei

The post Hüso Cetintas appeared first on Mr-Green.

Ο Μανώλης έχει καταγωγή από τον Βόλο, και τα τελευταία 3 χρόνια μένει στην Αθήνα, και συγκεκριμένα στη Νέα Σμύρνη. Αγαπάει το κέντρο, και καθημερινά κάνει 5 χιλιόμετρα περπάτημα. “‘Οπου έχω να πάω στην Αθήνα, επιλέγω να πάω με τα πόδια” λέει ο Μανώλης. Έχει 4 μικρά τατουάζ – “ίσα που φαίνονται” όπως λέει ο ίδιος-, είναι Τοξότης με Ιχθύες και αγαπάει πολύ τα ζώα.

“Είμαι φουλ μελαχρινός. Τα μαλλιά μου τα έκανα ξανθά για μια φωτογράφηση που είχα, αλλά επειδή τους άρεσε -και στο κανάλι και σε φωτογράφους-, αποφάσισα να κρατήσω το look για λίγο”.

The post Μάνος Καραμανώλης appeared first on Mr-Green.

Η αγαπητή και υπερταλαντούχα ερμηνεύτρια πρόκειται να διαγωνιστεί στον δεύτερο ημιτελικό του διαγωνισμού, και μπορεί να έχει μείνει λιγότερο από ένας μήνας μέχρι τις 9 Μαϊου, η ίδια δε νιώθει άγχος. Αντιθέτως, θα έχει μαζί της, το δικό τους γούρι: «Είναι ένα ματάκι που μου έδωσε ο Θάνος, που κάνω μαζί του γυμναστική και μου είχε πει “το είχα πάρει για να στο δώσω πριν το Μάλμε αλλά αισθάνομαι ότι το χρειάζεται νωρίτερα. Οπότε θα έχω αυτό». 

«Όπως έχουμε ξαναπεί έχουμε ακούσει άπειρα τραγούδια. Το συγκεκριμένο το είχε στείλει ο OGE στο email μου, νομίζω 23/11 και το είχε ονομάσει «Ζάρι» παρόλο που δεν είχε ακόμα στίχους. «Το έσωσα έτσι, θα κάτσει, δεν θα κάτσει» μου είπε. Μου άρεσε η ιδέα του ζαριού, οπότε ο στίχος γράφτηκε πάνω σε αυτή την ιδέα του τίτλου που υπήρχε εξαρχής. Σκεφτόμουν αν έπρεπε να είναι μπαλάντα και έλεγα τρία λεπτά έχουμε, θα ήθελα να είναι πιο δυναμικό το αποτύπωμα. Είχα στο μυαλό μου ότι θα ήθελα να έχει σίγουρα ένα παραδοσιακό όργανο, γιατί και από την εμπειρία μου στα φεστιβάλ έχω δει κάποια πράγματα που λειτουργούν στο κοινό στο εξωτερικό και στην Ελλάδα να μην είναι τα πιο δυνατά. Αν και υπάρχουν κάποια που λειτουργούν και εδώ και εκεί, οπότε προσπάθησα πάνω σε αυτό να βασιστούμε, σε αυτόν τον πιο balkan ήχο. Ας πούμε αυτή η ρυθμολογία του τραγουδιού είναι βασισμένη σε έναν ρυθμό που υπάρχει σε όλες τις κουλτούρες. Και μουσικολογικά αν το δείτε υπάρχει και στην Αφρική και στη Λατινική Αμερική, στη Βραζιλία, στην Ινδία. To λένε αλλού reggaeton, αλλού baião, εδώ rumba, οπότε ήξερα ότι θα ήταν γνώριμος χορός με μια ενορχήστρωση και ένα όργανο όπως είναι ο ζουρνάς που είναι και πιο ιδιαίτερος στα Βαλκάνια, ήθελα να βασιστώ και σε αυτό που κάνω εγώ όλα τα χρόνια και στην έρευνα και πώς συνδυάζονται αυτοί οι κόσμοι. Δεν ήθελα να μπω σε ένα τριπάκι να κάνω κάτι που να είναι γιουροβιζιονικό ή κάτι που θα μπορούσε να κάνει κάποιος από την Αγγλία με υψηλά στάνταρτ παραγωγής, με στούντιο και “καλογυαλισμένα” ηχητικά και “καλογυαλισμένα” βίντεο. Ίσα ίσα ήθελα να πάω κόντρα σε αυτό και να δείξω κάτι διαφορετικό.

Θέλαμε να παρουσιάσουμε κάτι που θα κάνει εντύπωση εκτός και εντός Ελλάδας αλλά ταυτόχρονα να είναι και relevant σε κάποιες χώρες που καλώς ή κακώς καθορίζουν τις τάσεις… »

Ο Mecnun Giasar (Majnoon), ο Ζερόμ Καλούτα και ο Φωκάς Ευαγγελινός.

Ο Solmeister, ο VLOSPA, η Μαρίνα Σάττι, ο Nick Kodonas και ο OGE.

The post Η Μαρίνα Σάττι στο Mr-Green appeared first on Mr-Green.

Στα παιδικά του χρόνια, βίωσε bulling ως ένα παχουλό παιδί -όπως λέει- που ήταν, αλλά μια ερωτική απογοήτευση στα 12 του, του έδωσε κίνητρο για να αρχίσει την άσκηση. Από τότε, παίζει ποδόσφαιρο, μπάσκετ και κάνει κολύμβηση, ενώ έχει περάσει και από το στάδιο του kick-boxing. Από μικρός, ασχολείται με τα κόμικ. Πρώτα ως αναγνώστης, και στην πορεία ως σχεδιαστής. Αυτό είναι και ένας από τους στόχους τους, να εργαστεί ως επαγγελματίας σχεδιαστής κόμικ, κυρίως των dragon balls.

Στην πρώτη του επίσκεψη στην Αθήνα, εντύπωση του είχε κάνει η Πλάκα, με τα πολύχρωμα σπίτια κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Τώρα, μένει μόνιμα στο Παγκράτι και νιώθει τυχερός που μπορεί μέσα σε 20′ να βρεθεί στην αγαπημένη του γειτονιά – είναι μια καθημερινή του συνήθεια.

The post Ηλίας Χατζησάββας appeared first on Mr-Green.

Αλήθεια, είναι μεγάλη η απόσταση από το τρίτο όνομα στο Acro μέχρι την τεράστια αφίσα στη λεωφόρο Συγγρού που προαναγγέλει τις ασφυκτικά γεμάτες-από κόσμο- εμφανίσεις στο Lux; “Δεν το λες και μικρή απόσταση, πέρασαν δέκα ολόκληρα χρόνια! Αλλά απόλαυσα κάθε στιγμή αυτής της πορείας” εξομολογείται η Κατερίνα.
Πόση αντίφαση κρύβει το Κατερινάκι σου – που ως τίτλος κρύβει μια τρυφερότητα- με την σκληρότητα της νύχτας; “Απ’ έξω μπορεί να με βλέπεις ως μια γυναίκα με αυτοπεποίθηση, αλλά πέρα από τα φίλτρα θα αναγνωρίσεις την ευαισθησία μου. Είμαι ένα ευαίσθητο παιδί, έχω μεγαλύτερη ενσυναίσθηση από όση θα έπρεπε να έχω. Δεν είμαι τόση σκληρή ή καλύτερα δεν είμαι καθόλου σκληρή! Και η νύχτα ίσως να μην είναι τόσο σκληρή, τελικά. Ακόμα και στο θέμα της ανδροκρατείας, ένα θέμα που απασχολεί τις σύγχρονες κοινωνίες. Όπως παντού, αλλάζει και η ίδια η νύχτα. Άμα αξίζεις, παίρνεις αυτό που πρέπει. Υπάρχουν πολλές γυναίκες πρώτες, η Μαρινέλλα, η Βίσση, η Θεοδωρίδου…”
Σχετικά γρήγορα, η Κατερίνα κατάφερε να γίνει πρώτο όνομα, άραγε, απολαμβάνει την επιτυχία; “Δεν είμαι χαρακτήρας που δεν με νοιάζει… Αντιθέτως, ασοχλούμαι συνεχώς με την δουλειά μου, αλλά πλέον το άγχος μου έχει να κάνει με το να απολαύσουν τις ώρες που πέρασαν μαζί μου, όσοι επέλεξαν εμάς για την διασκέδασή τους. Αυτή την περίοδο, εργάζομαι πολλές ώρες, αλλά έχω μπει στο φαν κομμάτι της δουλειάς. Μακάρι, να κάνω την ίδια δουλειά, και να είμαι εδώ, μέχρι τα βαθιά μου γεράματα!” Πώς χαλαρώνει μια ντίβα της νύχτας; “Παίζοντας στο σπίτι με τα δύο μου γατάκια. Δεν βγαίνω πολύ, ξέρεις, όλο αυτό το clubbing και το ξενύχτι, εγώ τα έχω στη δουλειά μου! Οπότε, προτιμώ να βγαίνω απογεύματα με τις φίλες μου για ένα κρασάκι ή ούζάκι, χαλαρά!” λέει και χαμογελάει ζεστά και ειλικρινά!

Φωτογραφίες: NDPphoto

The post Κατερίνα Λιόλιου appeared first on Mr-Green.

Ο Mr-Green προσκάλεσε τις δύο αγαπητές ηθοποιούς να φωτογραφηθούν στο ατελιέ των Deux Hommes, με δημιουργίες των “Πατριαρχών” της ελληνικής μόδας, από τον φωτογράφο Δημήτρη Νούραγα. Το μακιγιάζ ανέλαβε ο Φρέντυ Καλομπράτσος με την ομάδα του από το Freddy Make Up Stage, και τα μαλλιά η ομάδα του Ilias&Staff.

“Στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε σκηνές μαζί” λέει η Σοφία καθώς ετοιμάζεται στο ατελιέ των Deux Homme. Η Ιωάννα που μόλις έχει επιλέξει ποια ρούχα θα βάλει για την φωτογράφηση λέει “‘Είχαμε θέμα στο Λίτσα.com, δεν ολοκληρώναμε τις σκηνές από τα γέλια!”

Το Λίτσα.com ήταν η αφορμή για την γνωριμία τους. “Συνεργαστήκαμε σε ένα σίριαλ που για μένα ήταν σταθμός. Ήταν σημαντικό για μένα γιατί δοκιμάστηκα σε ρόλο πρωταγωνιστικό και ένιωθα τυχερή γιατί είναι λίγα τα σίριαλ στα οποία καλείσαι να κάνεις τον ομώνυμο ρόλο, όπως ήταν η Αναστασία, η Λένη, και λίγα ακόμη” αναφέρει η Σοφία. Για την Ιωάννα, ήταν η πρώτη της μεγάλη δουλειά “ήταν ο πρώτος μου μεγάλος ρόλος σε σίριαλ, και ήταν πολύ σημαντικό που έγινα φίλη με την Σοφία. Δεν την εύκολο στην αρχή. Η Σοφία ήταν πιο κλειστή, αλλά σχεδόν αμέσως με εμπιστεύτηκε, και κάπως έτσι ήρθε και η φιλία μας”. Έκτοτε, έχουν περάσει πάνω από 15 χρόνια, και η φιλία τους άντεξε. “Με την Ιωάνα, φροντίζουμε πάντα να συναντιόμαστε και να λέμε τα νέα μας. Ακόμα και όταν έλειπε στην Αμερική, κάθε εξάμηνο που ερχόταν, βγαίναμε για καφέ να πούμε τα νέα μας” λέει η Σοφία, ενώ συμπληρώνει “η Ιωάννα είναι από τις πιο γλυκές και σημαντικές αναμνήσεις από τον χώρο της δουλειάς” και η Ιωάννα της κάνει μια τρυφερή αγκαλιά.

Ιωάννα Τριανταφυλλίδου
Η Ιωάννα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου και πέρασε τα φοιτητικά της χρόνια. Μόλις αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Κ.Θ.Β.Ε., μετακόμισε στην Αθήνα. Η πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στο σίριαλ 4, αλλά με την Λίτσα.com έγινε γνωστή σε όλους. Ακολούθησε ένα guest στην Εργαζόμενη Γυναίκα, ενώ ο πρωταγωνιστικός της ρόλος στο σίριαλ του Mega, Η γενιά των 592 ευρώ απογείωσε την καριέρα της. Ακολούθησε το Κάψε το σενάριο, και η απόλυτη επιτυχία έρχεται το 2013 με το σίριαλ του Alpha, Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα, στο οποίο παραμένει για 3 τηλεοπτικές χρονιές, κάνοντας τους φαν της σειράς να την λατρεύουν. Έπειτα από πολλές σκέψεις, βγαίνει από την comfort zone της και μπαίνει σε διαδικασία αναζήτησης και υποκριτικής εξέλιξης. Πάει στην Αμερική (είχε πάει στο Λος Άντζελες και νωρίτερα, το 2011 όπου έκανε σεμινάρια υποκριτικής για 2 μήνες). Στην Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες κάνει μαθήματα με δασκάλους όπως οι Bob Krakower, Leslie Kahn σε σχολές με σημαντική ιστορία όπως το Beverly Hills Playhouse. Παράλληλα συμμετέχει σε σειρές και διαφημιστικά με διεθνή προβολή – από τα highlights είναι η συμμετοχή στο σίριαλ Swedish dicks (στο ίδιο σίριαλ παίζει και ο Keanu Reeves) αλλά και στο φινάλε του Homeland. Επιστρέφει για έναν χρόνο στην Ελλάδα, καθώς αναλαμβάνει την παρουσίαση του διαγωνισμού ζαχαροπλαστικής Bake off και με το πέρας του παιχνιδιού επιστρέφει στην Αμερική. Γυρίζει στην Ελλάδα οριστικά(;) εξαιτίας του Covid, καθώς ο πλανήτης έχει μπει σε στάση αναμονής. Έχει παίξει στις ταινίες: Ο θάνατος που ονειρεύτηκα, Περιπέτεια στο Αιγαίο, Amore Mio, σε κάποιες αμερικανικές παραγωγές όπως και στην διεθνή παραγωγή Ghosts of Monday, την τελευταία ταινία του Julian Sands. Θεατρικά, ξεκίνησε με το Σουίτα στο Πλάζα δίπλα στην Μίρκα Παπακωνσταντίνου και τον Αντώνη Καφετζόπουλο, ακολουθεί η Λυσιστράτη με το Εθνικά θέατρο αλλά το μεγάλο μπαμ γίνεται το 2010 με τους εμβληματικούς Ήρωες της Ελένης Γκασούκα, στο Μικρό Παλλάς (η παράσταση θα επαναληφθεί). Συνεχίζει με την κωμωδία του Θοδωρή Αθερίδη Πράματα και θάματα, τη μαύρη κωμωδία Ένα φάντασμα με γόβες με το οποίο εγκαινιάστηκε το 2014 το νέο Γκλόρια, και τον Βιολιστή στη Στέγη του Badminton (2015) όπου υποδύεται μια από τις κόρες του Γρηγόρη Βαλτινού. Φέτος επιστρέφει στη σκηνή, και συγκεκριμένα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με το έργο Burn this, σε σκηνοθεσία Νάντιας Κοντογεώργη. Το έργο του Λάνφορντ Γουίλσον μιλάει για το πώς ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να μετακινήσει έναν άνθρωπο ενώ, ταυτόχρονα, απογειώνει την έννοια της δημιουργίας, τονίζοντας την καταλυτική της δύναμη στην εξέλιξη των ηρώων. Στη σκηνή, παίζει μαζί με τον σύντροφό της, τον ηθοποιό Κίμωνα Κουρή, με τον οποίο ήταν συμφοιτητές στη Δραματική του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας. Μαζί τους παίζουν ο Μάριος Σαραντίδης και ο Ιβάν Σβιτάιλο. Εκτός από τους Παγιδευμένους, θα την δούμε στη Ζωή της Δωροθεας Πασχαλιδου με τη Μαρία Καβογιαννη που θα προβληθεί σύντομα στον Ant1.

.

Σοφία Φαραζή
Γέννημα-θρέμμα της Βουλιαγμένης, αποφασίζει να ζήσει down-town φοιτητικά χρόνια, και μετακομίζει στα Εξάρχεια για να είναι κοντά στη Δραματική Σχολή του Θέατρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές της, το 2002, ζει τη στιγμή που κάθε ηθοποιός ονειρεύεται: Θα παίξει στην Επίδαυρο στο έργο Υψιπύλη σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου, όπως και το 2003 με την Εκάβη, πάλι σε σκηνοθεσία του μεγάλου σκηνοθέτη. Η πρώτη της τηλεοπτική συμμετοχή ήταν στο σίριαλ Μη μου λες αντίο, και ενάμιση χρόνο αργότερα, ανακηρύσσεται πρωταγωνίστρια του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, στο Δύο μέρες μόνο. Παραμένει στο Mega με το Bing Bang το οποίο είναι σημαδιακό για εκείνη, καθώς εκεί γνωρίζει τον μετέπειτα σύζυγό της, Νάσο Μαρατσώλα, που εργαζόταν ως φροντιστής. Η κομμώτρια Λίτσα στο Λίτσα.com γίνεται το alter ego της και πλέον όλοι την αναγνωρίζουν.  Θεατρικά, παίζει από την Παροδύσσεια και τον Μικρό Πρίγκηπα μέχρι τις κωμωδίες 3 φορές γυναίκα, Το Τρέντυ θα Χτυπήσει 3 Φορές, Το Κλουβί με τις Τρελές, Το Κελεπούρι αλλά και την Νίκη του Χρήστου Χωμενίδη. Με τους Παγιδευμένους επέστρεψε στην τηλεόραση μετά από 13 χρόνια αποχής, και όλοι έκαναν λόγο για την ερμηνεία της σε έναν κόντρα-ρόλο.

The post Σοφία Φαραζή & Ιωάννα Τριανταφυλλίδου appeared first on Mr-Green.

Πρώτη φορά τον είδα στον Πεερ Γκυντ στο Ολύμπια, και αμέσως μετά στο Εθνικό στην παράσταση των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαναθασίου, Φεγγάρι από χαρτί. Και στα δύο, ο Τζώρτζης Παπαδόπουλος εντυπωσίασε το κοινό. Ακολούθησε η μεγάλη -για εκείνον- εμπειρία της πρόσφατης ταινίας του Πάνου Κούτρα Dodo, που ταξίδεψε σε διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου – η διεθνής πρεμιέρα έγινε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Καννών. Φέτος, ο νεαρός ηθοποιός υποδύεται έναν αγαπημένο ήρωα πολλών παιδιών αλλά και μεγάλων, τον Μέλιο από το εμβληματικό έργο του Μενέλαου Λουντέμη, Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα. Η παράσταση είναι δυνατή και συγκινητική και παρουσιάζεται στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου.
Αυτό το παιδί που μετράει τα άστρα, αποδέχθηκε την πρόσκληση του Mr-Green και φωτογραφήθηκε στα Αναφιώτικα της Πλάκας από τον Δημήτρη Νούραγα. Επίσης, με εξομολογητική διάθεση, μιλάει για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, την σύνδεσή του με την υποκριτική, πώς ένιωσε όταν τον κάλεσε ο Τομ Χανκς για φαγητό στο φεστιβάλ των Καννών, τις δουλειές-σταθμούς στην πορεία του αλλά και την ανάγκη του να είναι ερωτευμένος. 

“Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Νέο Κόσμο, σε μια μονογονεϊκή οικογένεια. Ο πατέρας μου ήταν εξαφανισμένος όταν γεννήθηκα, αργότερα τρέχαμε να τον σώσουμε, τώρα είναι στο Άγιο Όρος. Είμαι δίδυμος με τον αδελφό μου τον Ηλία, αλλά δεν μοιάζουμε καθόλου. Περάσαμε πολύ άσχημα παιδικά χρόνια, με πατριούς, χωρισμούς της μητέρας μου, και ξύλο από τον πατριό. Η μητέρα μου έκανε συνεχόμενα λάθη. 
Μεγαλώσαμε μόνοι μας, η μητερά μας δούλευε 17 ώρες την ημέρα -τα περισσότερα χρόνια στο μανάβικο ενός σούπερ μάρκετ. Έχω μια αδελφή από άλλο πατέρα – η Γαβριέλλα γεννήθηκε όταν εμείς ήμασταν 10. Εκείνα τα πρώτα της χρόνια, όπου ζούσε και ο πατέρας της μαζί μας, ήταν εφιαλτικά. Περάσαμε πολύ δύσκολα, με άσχημες συμπεριφορές από πλευράς του, και ξύλο. Ευτυχώς, έφυγε από το σπίτι, και αναλάβαμε εμείς την ανατροφή της μικρής. 
Παράλληλα, εμείς οι μικροί συνεχίσαμε το σχολείο, και πήγα στο 1ο ΕΠΑΛ Δάφνης, όπου από το 1984 την θεατρική ομάδα έχει αναλάβει η Λίτσα Τσολάκα. Η υπέροχη αυτή κυρία που λατρεύει το θέατρο έχει χτίσει μέσα στο σχολείο ένα θέατρο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα κανονικά θέατρα – από αυτή την ομάδα έχει περάσει ο Αντώνης Λουδάρος και ο Ιωάννης Απέργης με τον οποίο ήμασταν συμμαθητές. Χρωστάω πολλά στην κυρία Τσολάκα, και την ομάδα. Εκεί, ήταν και ο γιος της, ο ηθοποιός Διονύσης Πυφέας, που τελευταία παίζει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Δίνω Πανελλήνιες, περνάω στο ΤΕΙ Αθηνών στη Σχολή Εμπορίας και Διαφήμισης, και ξεκινάω τις σπουδές μου. Μέχρι τότε, έκανα θέατρο ερασιτεχνικά, δεν μου είχε μπει το μικρόβιο. Κάπου εκεί, με πήρε τηλέφωνο η κυρία Τσολάκα και μου είπε πως ο γιος της διατηρεί μια ομάδα θεάτρου στο Πανεπιστήμιο και πήγα. Μιλάμε για την ομάδα Freakασέ στην οποία έμεινα 4 χρόνια – άλλο μεγάλο σχολείο για μένα. Mε την παροδο των ετών, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η καθημερινότητά μου έχει να κάνει με το θεάτρο, οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι ασχολούνται με το θέατρο, οπότε κάπως έτσι μπήκε η ανάγκη να θέλω να το κάνω επαγγελματικά. Πήρα το ρίσκο και αφοσιώθηκα. Μιλάω για ρίσκο καθώς δεν είχα ούτε οικονομική στήριξη, ούτε ψυχολογική. Να φανταστείτε, πως το πρώτο έτος στην δραματική σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου, δεν το είχα πει πουθενά. Ταυτόχρονα δούλευα για να μπορέσω να ανταπεξέλθω, έχω εργαστεί δύο χρόνια στο μανάβικο ενός σούπερ μάρκετ, ενώ για 5 χρόνια εργαζόμουν ως μπάρμαν και σερβιτόρος στο club Escape – τα τελευταία χρόνια, κάθε Δευτέρα, παρουσίαζα το καραόκε!
Στο τρίτο έτος της σχολής, ο Διευθυντής της Δραματικής Σταύρος Καραγιάννης και ο χορογράφος Θοδωρής Πανάς με πρότειναν σε δύο διαφορετικές δουλειές, η πρώτη ήταν για την παράσταση Ανάμνηση Σμύρνης του Δημήτρη Μαλισόβα στο Ηρώδειο, και η δεύτερη για την παράσταση των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα για το Εθνικό Θέατρο. Το να παίξεις -με το που τελειώσεις τη σχολή- στο Ηρώδειο και στο Εθνικό ήταν υπέροχο. Στην αρχή πέταγα από την χαρά μου, σκεφτόμουν πως είχαν αποδώσει οι καρποί και όλη η πίεση που είχα περάσει. Αλλά σιγά-σιγά, βρήκα το κέντρο μου… Στο Φεγγάρι από χαρτί στο Εθνικό, προλάβαμε να κάνουμε 20 παραστάσεις, κλείσαμε λόγω καραντίνας, και όταν ανοίξαμε, κάναμε άλλες 20. Δηλαδή, κάναμε 40 παραστάσεις μέσα σε 2 χρόνια! 
Ο Μιχάλης Ρέππας θα ερχόταν να με δει στις πτυχιακές εξετάσεις του τελευταίου έτους. Ήμουν ακραία αγχωμένος γιατί ναι μεν, είχε ακούσει καλά σχόλια για μένα, αλλά θα ερχόταν να δει αν του κάνω. Ε, εκείνη την ημέρα, τα έκανα όλα λάθος! Ήταν μια σκηνή που πέθαινα και έπρεπε να μείνω για 5΄ νεκρός. Είχε όμως μπει μια μύγα μέσα στο λαιμό μου, και άρχισα να βήχω. Τα παιδιά νόμιζαν ότι πνιγόμουν. Αυτό έγινε την λάθος στιγμή, την μέρα που ήρθε ο Μιχάλης. Ευτυχώς δεν τον επηρέασε αυτό το περιστατικό, και μέσα στην εβδομάδα με κάλεσε να μου πει για την παράσταση. Οι πρόβες θα ξεκινούσαν Νοέμβριο, και σε αυτό το διάστημα , πρόλαβα να κάνω τον Πεέρ Γκιντ στο Ολύμπια. 
Ήμουν διπλά τυχερός, γιατί μέσα στην καραντίνα, όπου όλα ήταν κλειστά αλλά επιτρέπονταν τα γυρίσματα, έκανα γυρίσματα για την ταινία της Αλεσάντρα Μαγιολέτι, τους Μαθητές του Ουμπέρτο Πρίμο, μια συμπαραγωγή της ΕΡΤ με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο που “έφτασε” και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, και για το Dodo του Πάνου Κούτρα. Το Dodo ήταν μια μαγική εμπειρία συνολικά, από τα κάστινγκ -πέρασα από 6 οντισιόν μέχρι να πάρω τον ρόλο- μέχρι την αθηναϊκή πρεμιέρα. Το Dodo έκανε ωραία περιοδεία, από τις Κάννες που έγινε η παγκόσμια πρεμιέρα μέχρι παρουσίαση σε κινηματογραφικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, όπως την Γερμανία και την Γαλλία. Το ότι βρέθηκα στο φεστιβάλ Καννών ως μέλος μιας ταινίας και πέρασα 5 μέρες στο φεστιβάλ ήταν σαν όνειρο. Για μένα, το Φεστιβάλ Καννών ήρθε πολύ νωρίς στην πορεία μου καθώς δεν είχα καν προλάβει να έχω πολλές επαγγελματικές εμπειρίες. Θυμάμαι πως έπρεπε να διαχειριστώ πολλά, από το κοστούμι που θα φορούσα στη πρεμιέρα και σε ποια λιμουζίνα θα έπρεπε να μπω μέχρι την γνωριμία μου με θρύλους του κινηματογράφου που λάτρευα και κυκλοφορούσαν δίπλα μου! Ο Τομ Χανκς ήρθε στο περίπτερο της ταινίας μας και θέλησε να μας μιλήσει, και να μας προσκαλέσει να φάμε όλοι μαζί. Δυστυχώς, εκείνη την ημέρα θα φεύγαμε, ήταν δύσκολη η αλλαγή των εισιτηρίων. Μόνο η Σμαράγδα Καρύδη και η Νατάσα Εξηνταβελώνη μπόρεσαν να αλλάξουν τα εισιτήρια και να απολαύσουν το δείπνο τους με τον Τομ Χανκς. Όταν τον είδα να έρχεται να μας μιλήσει, δεν έβγαλα άχνα. Ήμουν σοκαρισμένος που τον έβλεπα δίπλα μας να μας μιλάει! 
Λίγο καιρό αργότερα, μου ήρθε η πρόταση να υποδυθώ τον Ζακ στο θέατρο. Ήταν ένας μονόλογος για τον Ζακ, 4 χρόνια μετά τον θάνατό του. Ήμουν διστακτικός στην αρχή, καθώς το θέμα ήταν εύθικτο, πολύ πρόσφατο, νωπό, ιντριγκαδόρικο, αλλά δεν άργησα να πω ναι! Ήταν μια παράσταση που έκανε αίσθηση. Ακόμα και ο Γιώργος Κιμούλης, με τον οποίο συνεργάστηκα αργότερα στη Δωδέκατη Νύχτα, ήξερα για την παράσταση Ζακ. Παράλληλα, είχα και το μιούζικαλ Σκρουτζ και την σειρά Μαίρη, Μαίρη, Μαίρη. 
Φέτος, μου έτυχε ένα μεγάλο δώρο: να υποδυθώ το “Ένα παιδί μετράει τ’άστρα!”. Δεν είχα διαβάσει το έργο του Μενέλαου Λουντέμη πριν την ακρόαση. Δεν ήξερα ότι είναι μέρος της τριλογίας- υπάρχει ένα έργο πριν και ένα μετά, όπου βλέπουμε τη ζωή του Μέλιου. Στην πρεμιέρα, ήρθε ο εγγονός του Λουντέμη και ήταν πολύ συγκινημένος, του άρεσε η προσέγγιση της Σίσσυς Αλατά που έκανε την προσαρμογή (κατάφερε να χωρέσει ένα εμβληματικό μυθιστόρημα 700 σελίδων σε μια παράσταση 90′). Είναι μια ευαίσθητη παράσταση, με βαριά μηνύματα, που χωράνε συζήτηση και σκέψη. Βλέπουμε ένα παιδί που έρχεται και διεκδικεί κάτι το οποίο σήμερα είναι δεδομένο. Δεν υπάρχει σήμερα παιδί να διεκδικεί να λάβει γνώση, καθώς είναι για όλους και δωρεάν. Ωστόσο, αυτή η διεκδίκησή του τον καθιστά σύμβολο για άλλες διεκδισίσεις παιδιών. Βλέπουμε ένα παιδί επαναστάτη που πατάει πόδι και ζητά να λάβει γνώση. Ουσιαστικά, είναι η ιστορία του ίδιου του Λουντέμη – Μέλιος ήταν το υποκοριστικό του.
Είναι μια παράσταση που θα την θυμάμαι έντονα. Μέχρι τώρα, υπάρχουν σημεία στο έργο που με συγκινούν, όπως το τέλος ή και το κομμάτι που βλέπουμε την αδικία που έχει υποστεί. Δεν βλέπουμε ένα παιδί δυνατό με θράσος, αλλά ένα παιδί που έχει ενσυναίσθηση. Η ενσυναίσθηση λείπει από την ανθρωπότητα αυτές τις μέρες. 
Ετοιμάζω μια performance για το Μάιο στο Μπάγκειον, και ένα ψυχολογικό θρίλερ στο Νους, επίσης τον Μάιο.
Ενα πολύ σημαντικό πράγμα που μας έχει μείνει είναι ο έρωτας. Ελπίζω σε δυνατούς έρωτες, όχι ανεκπλήρωτους… 

The post Τζώρτζης Παπαδόπουλος appeared first on Mr-Green.

Η Κατερίνα Γκαγκάκη, ο Σπύρος Καπράλος και η Μαρία Μπεκατώρου.

Ο Νίκος Γεωργιάδης, η Αγγελική Αγγελίδη, η Μαρία Μπεκατώρου, ο Ανδρέας Μάνεσσης και η Ζίνα Κουτσελίνη.

Με την Δέσποινα Βανδή.

Φωτογραφίες: Μαρία Μαρκέζη

The post Μαρία Μπεκατώρου appeared first on Mr-Green.

Στην οδό Κοδριγκτώνος, σε μια μεγαλοαστική πολυκατοικία, ξεχωρίζουν οι πρώιμες art deco λεπτομέρειες: εξώστες στις προσόψεις (έρκερ) σε ημιεξαγωνικό σχέδιο, κάθετες και οριζόντιες γραμμές, γεωμετρικά σχήματα, μεταλλικά στοιχεία και φινιρίσματα, γυαλί ή χρώμιο. Εκεί, μένει ο ένας εκ των δύο φίλων, ο Θεοδόσης, το οποίο έχει γίνει άντρο τους -για να μιλήσουμε με ορολογία από την Μάγισσα- για πριν και μετά τις εξόδους τους. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι δυο τους αποφάσισαν να περάσουν παρέα -και ανάμεσα σε άλλους φίλους- την φετινή Παραμονή Πρωτοχρονιάς ώστε να υποδεχθούν το 2024!

Οι δυo τους γνωρίστηκαν αρχές του χρόνου, συγκεκριμένα στο πρώτο τους γύρισμα για το πολυαναμενόμενο -τότε- σίριαλ, στις 16 Ιανουαρίου 2023.
“Τον Θεοδόση τον γνώρισα σε εκείνο το πρώτο γύρισμα, μέσα σε κάτι σπηλιές στο Λαύριο. Ήταν το πρώτο άτομο που γνώρισα. Ήταν φιλία με την πρώτη ματιά. Όλο αυτό τον χρόνο βλεπόμαστε σχεδόν καθημερινά. Είμαι σίγουρος πως θα συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα και αφού τελειώσει το σίριαλ, και θα θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους όπως ο Θεοδόσης” αναφέρει ο Μάνος.
“Ο Μάνος έχει ένα πολύ ιδιαίτερο και καυστικό χιούμορ. Όλες τις δύσκολες στιγμές στα γυρίσματα, εξαιτίας της ζέστης και της αναμονής, τις ελάφρυνε με το χιούμορ του!” λέει ο Θεοδόσης.

Ο Θεοδόσης έχει μετατρέψει το διαμερισμά του σε artist’s house, καθώς εκεί βρίσκεται το ατελιέ του -είναι ζωγράφος και tattoo artist. To brand είναι Φ1618.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΡΕΒΕΓΙΟΝ
Έχοντας επιλέξει sur mesure κομμάτια από την τελευταία συλλογή του σπουδαίου σχεδιαστή Δημήτρη Πέτρου, ο Μάνος και ο Θεοδόσης δοκιμάζουν, παίζουν, γελούν, μιλάνε σαν τους ήρωες τους στην Μάγισσα, καπνίζουν και πίνουν από το bourbon στα Glencairn ποτήρια τους. Και ενώ στην αρχή επιλέγουν τα μπλε κοστούμια τους, αυτά έμειναν πάνω τους μόνο για την φωτογράφηση. Αμέσως μετά, άλλαξαν, και έβαλαν τις πιο τολμηρές δημιουργίες.

“Ο Θεοδόσης είναι είναι ο πιο καλοάγαθος, χαμογελαστός Σαλονικιός που ξέρω. Όσο σκληρός φαίνεται στη σειρά, άλλα τόσο χαλαρός και γλυκός είναι στην ζωή του. Είναι υπέροχος!” αναφέρει ο Μάνος, ενώ ο Θεοδόσης λέει: “Γνώρισα ένα παιδί από την Κρήτη, και ενώ γνωριζόμαστε τόσο λίγο, έχουμε καταφέρει να γίνουμε καλοί φίλοι. Σχεδόν αμέσως, υποσχεθήκαμε ο ένας να ανέβαινε Θεσσαλονίκη και ο άλλος να κατέβει στην Κρήτη. Ο Μάνος είναι μέσα σε όλα, μας ακολουθεί σε ό,τι κάνουμε. Μας αρέσει η βραδινή διασκέδαση, αλλά πάντα με μέτρο. Ο ένας προσέχει τον άλλον, συνεννοούμαστε με τα μάτια. Έχουμε αναπτύξει μια ιερή φιλία”.

ΜΕ ΤΟ ΔΕΞΙ
Βγήκαν από το σπίτι το 2023, και επέστρεψαν το 2024. Πήγαν σε μπαράκια του κέντρου. Ταυτόχρονα με την είσοδό τους, έρχεται και η “αποδόμηση” όπως είπαν γελώντας. Το bourbon έχει αντικατασταθεί από σαμπάνια, και πλέον κόκκινο κρασί. Την συνέχεια την βλέπετε! 

Μάνος Τσούτης
“Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά όταν χώρισαν οι γονείς μου, ακολούθησα την μητέρα μου στο Ρέθυμνο της Κρήτης, όπου μεγάλωσα, Έχω τρία αδέλφια, έναν μεγαλύτερο αδελφό τον Θοδωρή, που είναι 36 χρόνων, την μικρή μας Σοφία που είναι 24 και τον Γιώργο Τζάνο, που είναι παγκόσμιος πρωταθλητής καράτε. Στο Λύκειο, ανέβηκα στην Αθήνα να μείνω με τον πατέρα, καθώς ήταν η καλύτερη επιλογή για μένα αφού ήθελα να σπουδάσω υποκριτική. Πότε δεν μου πέρασε από το μυαλό να ασχοληθώ με κάτι άλλο – άσχετα με το ότι έχω κάνει διάφορες δουλειές. Οι δύο μου μεγάλες αγάπες ηθοποιών είναι ο Ίαν ΜακΚέλεν και ο Λόρενς Ολίβιε, ενώ η πιο αγαπημένη μου ταινία είναι Η ζωή είναι ωραία του Ρομπέρτο Μπενίνι. 
Από τα 18 ζω μόνος μου, και να τα καταφέρω, κάνω δύο δουλειές, πωλητής και σερβιτόρος σε ταβέρνες, παράλληλα με την Δραματική Σχολή. Σπούδασα στην Δραματική Σχολή Μαίρης Βογιατζή-Τράγκα στα Εξάρχεια. Εκεί, μπήκα σε ένα διαφορετικό κόσμο, και καθώς τα ανακάλυπτα όλα μόνος μου, όσο τον ανακάλυπτα, τόσο με απογοήτευε ή με ενθουσίαζε! 
Mετά την Δραματική, ασχολήθηκα με τον κλασικό χορό, αλλά και τον σύγχρονο τύπου Γκράχαμ, και αργότερα με τις πολεμικές τέχνες – έκανα καράτε για πολλά χρόνια, ορμώμενος από τον αδελφό μου.
Η πρώτη μου δουλειά στο θέατρο ήταν Ο Μικρός Πρίγκιπας, μια φιλανθρωπική παράσταση για τα παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ και έχω παίξει σε αρκετές, είτε για μικρούς είτε για μεγάλους: Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιες στο θέατρο της οδού Παραμυθίας, στη Μαντάμ Ντε Λα Καρλιέρ του Ντιντερό στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, και σε πολλές διαφημίσεις, μέχρι που ήρθαν οι Άγριες Μέλισσες και με γνώρισε ο κόσμος. Στις Μέλισσες, έπαιζα στον Γ’ κύκλο και υποδυόμουν τον Χρήστο, το δεξί χέρι του Αιμίλιου Χειλάκη. Δεν με πειράζει που οι δύο πρώτοι μου μεγάλοι τηλεοπτικοί ρόλοι είναι κακοί, και ο Σωτήρης, ο φρουρός του Μιχαήλ (Γιώργος Γάλλος) στην Μάγισσα είναι αρνητικός ήρωας. Χαίρομαι όταν μου λένε πως τους εκνευρίζω. Γιατί αυτό σημαίνει πως μάλλον τους πείθω! 
Είμαι ευγνώμων με την συνεργασία που προέκυψε με τον σκηνοθέτη μας, τον Λευτέρη Χαρίτο. Για τις Άγριες Μέλισσες, μου είχαν πει το καλοκαίρι μεταξύ Β’ και Γ’ κύκλο, για ένα ρόλο 5 επεισοδίων. Ήρθε ο Σεπτέμβριος και δεν με είχαν φωνάξει ξανά. Απογοήτευση μεγάλη. Στεναχωρέθηκα. Λίγο αργότερα, με φώναξαν για έναν άλλο ρόλο, λίγων επεισοδίων, που πήγε καλά, και έμεινα για όλη την χρονιά. Κάπως έτσι, ήρθε και η Μάγισσα. Είναι μεγάλη χαρά να συνεργάζομαι με τόσο σπουδαίους ηθοποιούς: τον Νίκο Ψαρρά, από τους αγαπημένους μου και ως ήθοποιός και ως άνθρωπος, τον Αιμίλιο Χειλάκη θα τον έχω πάντα στην καρδιά μου. Με βοήθησε πολύ, μου ήταν εξαιρετικός παρτενέρ και έμαθα πολλά δίπλα του, και φυσικά τον Γιώργο Γάλλο και τον Αναστάση Ροϊλό”. 

ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΦΥΛΑΚΤΟΣ
“Γεννήθηκα στην Θεσσαλονική, με καταγωγή από το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής. Μεγάλωσα και στα δύο μέρη. Πήγα σχολείο και στη Χαλκιδική και στην Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας μου ήταν Δήμαρχος Σιθωνείας και γιατρός, και έχοντας υποχρεώσεις και δουλειές σε διάφορα μέρη, τον ακολουθούσαμε όπου έπρεπε να είναι, κατά την παιδική μας ηλικία. Είμαι 33 χρόνων, Παρθένος με Κριός, και έχω έναν αδελφό μικρότερο, τον Κωνσταντίνο που ασχολείται και εκείνος με τα καλλιτεχνικά – το παρατσούκλι του είναι Λέτο και ασχολείται με την hip-hop μουσική στην Θεσσαλονίκη.
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ ωραία. Δεν μας έλειψε τίποτα, ήμασταν μια δεμένη οικογένεια, με την μητέρα και τον πατέρα να είναι πάντα δίπλα μας. Ο μπαμπάς μου ήταν γιατρός και η μαμά ήταν φυσικοπαθητικός. Έχασα τον πατέρα μου όταν ήμουν 16. Έκτοτε, η μητέρα μου ήταν και μάνα και πατέρας για μας.
Όταν ήμουν στο Λύκειο, έκανα συζητήσεις με τους γονείς μου αναφορικά με το μέλλον μου. Αποφάσισα να σπουδάσω κάτι παρόμοιο με εκείνους. Τελειώνοντας τις σπουδές μου στην φυσικοθεραπεία, όμως, θεώρησα ότι έπρεπε να κάνω αυτό που ονειρευόμουν από μικρός: την υποκριτική. Αποφοίτησα από την Δραματική Σχολή Βασίλη Διαμαντόπουλου στη Θεσσαλονίκη. Αργότερα έπαιξα σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις, πήγα περιοδείες, έκανα παιδικό θέατρο μέχρι που κατάλαβα ότι στην επαρχεία υπήρχαν όρια για την εξέλιξη ενός ηθοποιού και αποφάσισα να κατέβω στην Αθήνα. Με το που έρχομαι, όμως, στην Αθήνα, με πιάνει ο Covid, όπου όλα κλείνουν και εγώ ξαναπιάνω αυτά που είχα αφήσει: Ξανάπιασα τα πινέλα και άρχισα να ξανακάνω τατουάζ. Στο θέατρο, έπαιξα σε παραστάσεις, και συμμετείχα στο Φεστιβάλ της Αβινιόν στη Γαλλία με τον Προμηθέα Δεσμώτη.  
Τον Σεπτέμβριο του 2022, ένας φίλος μου πρότεινε να στείλω βιογραφικό για την Μάγισσα. Όπως έχω στείλει τόσα βιογραφικά… Με κάλεσαν για να με δουν τον Νοέμβριο και εντέλλει, στις 10 Δεκεμβρίου που ανακοίνωσαν πως πήρα τον ρόλο. Μετά από κάποια επεισόδια που είχα κάνει στους Συμμαθητές και το Πέτα την φριτέζα, έκλεισα επιτέλους το πρώτο μου καλό συμβόλαιο. Είμαι ευγνώμων και χαρούμενος για την συμμετοχή μου στο σίριαλ, και την συνεργασία με αυτούς τους εξαιρετικούς επαγγελματίες. Ήταν κάτι που το περίμενα όλα αυτά τα χρόνια. Η υπομονή μου άξιζε τον κόπο και η Μάγισσα ήταν το καλύτερο που μπορούσε να μου τύχει για την πρώτη μου δουλειά”.

Τι εκδηλώσεις θαυμασμού έχετε ζήσει με την συμμετοχή σας στη Μάγισσα;
Μάνος: Όταν κυκλοφορούμε μαζί, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αυθόρμητες εκδηλώσεις θαυμασμού, και από αγόρια και από κορίτσια, και από μεγαλύτερες ηλικίες. Το αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο, και ενθουσιασμό. Είναι πάντα ευχάριστο! 
Θεοδόσης: Πρόσφατα, επειδή έχω γίνει λίγο καλός στη Μάγισσα, το κοινό είναι ενθουσιασμένος. Φίλοι μας μάς παίρνουν βιντεοκλήση και μας δίνουν τις γυναίκες τους για να τους μιλήσουμε.
Άλλο θαυμασμός, και άλλο φλερτ. Τι γίνεται σε αυτό τον τομέα;
Μάνος: Το φλερτ είναι αναπόφευκτο. Το απολαμβάνουμε! Μας αρέσει να μας φλερτάτουν.
Θεοδόσης: Το φλερτ είναι είδος επικοινωνίας, και ειδικά σε αυτή την εποχή, ψάχνουμε την κατά πρόσωπο επικοινωνία. 
Μάνος: Ευτυχώς, ανήκουμε σε μια γενιά που έχει μάθει να φλερτάρει στο δρόμο και όχι στα social media. 
Έχει τύχει να τσακωθείτε για μια γυναίκα;
Μάνος: Ποτέ δεν τσακώνομαι με φίλους για γυναίκες.
Θεοδόσης: Εννοείται πως δεν τσακωνόμαστε.

Ο Μάνος οδηγεί μια τσόπερ μηχανή του 1999 -customized από τον ίδιο, είναι λάτρης του καλού κρασιού, φοράει την κολώνια Davidoff Cool Water και περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας με το αγαπημένο του σκυλί, την Φοίβη.

Ο Θεοδόσης οδηγεί αυτοκίνητο αλλά στην Αθήνα μετακίνεται με μηχανή, τσόπερ. Έχει 11 τατουάζ, και φοράει δύο κολώνιες, μια Jo Malone Lime, Basil & Mandarin και μια Tom Ford.  

The post Θεοδόσης Φυλακτός & Μάνος Τσούτης appeared first on Mr-Green.

Η πολυαναμενόμενη sold-out πρεμιέρα της Βληχής στο New York Film Festival πραγματοποιήθηκε παρουσία του σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου και της πρωταγωνίστριας Έμμας Στόουν, η παρουσία της οποίας κατέστη εφικτή χάρη σε προσωρινή συμφωνία με τη SAG-AFTRA για το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Το μουσικό σενάριο της Βληχής, το οποίο αποτελείται από έργα των Γ. Σ. Μπαχ / Κνουτ Νύστεντ και Τόσιο Χοσοκάβα, ερμήνευσαν ζωντανά οι μουσικοί της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Νίκος Νικόπουλος (φλάουτο), Ρενάτο Ρίπο (τσέλο), Ντιμίτρι Σαφαριάν-Σιμονένκο (όμποε), Γεωργία Ξαγαρά (άρπα), Σοφία Ταμβακοπούλου (πιάνο), Αλέξης Θεοφυλάκτου (βιολί), υπό τη διεύθυνση του Νίκου Βασιλείου, η σολίστ στο τσίμπαλο Αγγελίνα Τκάτσεβα και η Χορωδία Cantori New York σε μουσική διεύθυνση Αγαθάγγελου Γεωργακάτου. Το κοινό επιβράβευσε τους συντελεστές με ένα θερμότατο χειροκρότημα.

Αμέσως μετά την παρουσίαση της Βληχής, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Dennis Lim ευχαρίστησε το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, την Εθνική Λυρική Σκηνή και τον ΝΕΟΝ, και καλωσόρισε στη σκηνή της Αίθουσας Alice Tully τον Γιώργο Λάνθιμο και την Έμμα Στόουν για μια σύντομη συζήτηση αναφορικά με τη δημιουργία του πρoγράμματος The Artist on the Composer, το μουσικό σενάριο της Βληχής, τις προκλήσεις για τους δύο πρωταγωνιστές, τις επιρροές του σκηνοθέτη και τη διάδραση μεταξύ του δημιουργού και της πρωταγωνίστριας.

Στην παρουσίαση της Βληχής παραβρέθηκαν οι επιμελητές του προγράμματος The Artist on the Composer Γιώργος Κουμεντάκης (Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΕΛΣ) και Ελίνα Κουντούρη (Διευθύντρια ΝΕΟΝ).

Ο Γιώργος Λάνθιμος, ο οποίος ανέφερε ότι η βασική του επιρροή για τη Βληχή ήταν το ντοκιμαντέρ του Τάκη Κανελλόπουλου Μακεδονικός γάμος (1960), σημείωσε, μεταξύ άλλων: «Αποδέχτηκα την πρόταση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του ΝΕΟΝ να δημιουργήσω τη Βληχή, βρίσκοντας πολύ γοητευτική και συναρπαστική την ιδέα να δημιουργήσω μια ταινία στην πιο πρωτόγονη μορφή της. Ξεκινώντας από το μηδέν, ήθελα να κάνω κάτι πραγματικά απλό – μια βουβή ταινία, με μια απλή αφήγηση. Δουλεύοντας πάνω στη δημιουργία της ταινίας και τη βασική κινηματογραφική ιδέα, είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω το κομμάτι της μουσικής, σε στενή συνεργασία με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Γιώργο Κουμεντάκη. Έχοντας στο μυαλό μου τη μουσική και το τοπίο της Τήνου, επέτρεψα στον εαυτό μου τη διαδικασία ενός ελεύθερου συνειρμού για να καταλήξω στην ιστορία της ταινίας».

Η Έμμα Στόουν αναφέρθηκε επανειλημμένα με μεγάλο ενθουσιασμό στα γυρίσματα στην Τήνο, τον Φεβρουάριο του 2020 αμέσως πριν την πανδημία, αλλά και στην ερμηνευτική ελευθερία που δίνει στον ηθοποιό η συμμετοχή σε μια βουβή ταινία, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων: «Θα ευχόμουν καμιά φορά να μπορούσαμε να μειώσουμε τους διαλόγους στις ταινίες, καθώς πιστεύω ότι οι άνθρωποι πολλές φορές εκφράζονται καλύτερα χωρίς να χρειαστεί να μιλήσουν. Η Βληχή ήταν σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ήταν η πρώτη μου φορά στην Ελλάδα και στην Τήνο και ήταν καταπληκτικά. Καθώς δεν υπήρχε κανένας διάλογος, αισθάνθηκα ότι μπορούσα κατά κάποιον τρόπο να ζήσω μέσα στο τοπίο αυτού του όμορφου τόπου. Ήταν μαγικό». Κλείνοντας, αστειευόμενη, ρώτησε τον Γιώργο Λάνθιμο εάν θα μπορούσαν μελλοντικά –μόλις η απεργία τελειώσει– να κάνουν μόνο ταινίες μικρού μήκους, χωρίς διαλόγους και ιδανικά να τις γυρίζουν στην Τήνο.

The post Γιώργος Λάνθιμος appeared first on Mr-Green.