Πασχάλης Τερζής

“Γεννήθηκα στις 21 Νοεμβρίου 2004, στη Θεσσαλονίκη. Τότε η οικογένειά μου έμενε στην Πυλαία και αργότερα, στα 4 μου, οι γονείς μου χώρισαν και έμενα και με τους δύο γονείς, έχοντας ως βάση το σπίτι της μητέρας μου. Οι γονείς μου έχουν εξαιρετικές σχέσεις μεταξύ τους, παραμένουμε μια πολύ δεμένη και αγαπημένη οικογένεια. Όταν οι γονείς χωρίζουν και το διαχειρίζονται ωραία, βάζοντας τα παιδιά μπροστά και πάνω από τον εαυτό τους, τότε οι σχέσεις κυλούν πολύ σωστά. Έχω μια αδελφή την Βάσια, 4 χρόνια μεγαλύτερη μου, με την οποία είμαι άρρηκτα δεμένος. Έχω άλλα 4 αδέλφια μικρότερα, δύο από τον γάμο του πατέρα μου με την Μαριαλένα Ζαραλή – την γνωστή instagramer Greek Mama Chef- και δύο από τον γάμο της μητέρας μου με τον πατριό μου, τον Αλέξη. Σου είπα… είμαστε μεγάλη οικογένεια! Είναι μεγάλη χαρά!

Τα τελευταία χρόνια, μένω μόνος μου στην Πυλαία, και μόλις τώρα τέλειωσα το Β’ έτος της Δραματικής του Κ.Θ.Β.Ε.

Άρχισα να ασχολούμαι με το θέατρο από όταν πήγαινα στη ΣΤ’ Δημοτικού. Η μητέρα μου με έστειλε στο θεατρικό εργαστήρι του Ανδρέα Βουτσινά (στη Θεσσαλονίκη θεωρείται μια από τις καλύτερες ιδιωτικές σχολές υποκριτικής). Όταν η μητέρα μου μού το πρότεινε, δεν μου άρεσε η ιδέα, αλλά πήγα. Με το που έκανα το πρώτο μου μάθημα, ενθουσιάστηκα και όταν γύρισα σπίτι, της είπα “γράψε με, θέλω να ξαναπάω αύριο!” (γέλια) Στο σχολείο ήμουν αρκετά κακός μαθητής, ούτε καν στα αθλήματα δεν ήμουν καλός, ούτε στη μπάλα που έπαιζαν οι περισσότεροι συμμαθητές μου. Αυτό που απολάμβανα ήταν η παρέα, το να παίζω με τα άλλα παιδιά! Ήμουν πολύ άτακτος, αλλά με αγαπούσαν όλοι. Πήγαινα στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, και αυτό με βοήθησε πολύ, και στην πορεία μου, και στην κοινωνικοποίησή μου. Πέρα από τα κλασικά μαθήματα του σχολείου, έκανα και μουσική. Η μουσική και το θέατρο μου έδιναν μια διαφυγή από την καθημερινότητα, μια διαφυγή από την υπεύθυνη ζωή, αλλά δεν θέλω να φανώ αγνώμων γιατί για να λέμε την αλήθεια δεν μου ήταν καθόλου άσχημη… Αλλά η διαφυγή είναι πάντα ωραία!

Παίζω ευρωπαϊκά κρουστά, κυρίως ντραμς, ενώ έχω κάνει μαθήματα αρμονίας μέχρι και το επίπεδο φούγκα.

Δεν έδωσα σε κάποια άλλη σχολή. Ήθελα να παραμείνω στη Θεσσαλονίκη κατά την διάρκεια των σπουδών μου. Στα 14 μου, έπαιξα στην πρώτη μου παράσταση, με την musical performer Μαρία Στεφάνου η οποία ανέβαζε δικά της μιούζικαλ. Η πρώτη μου δουλειά ήταν “Ο χάρτινος κόσμος” στο θέατρο Μελίνα Μερκούρη. Αργότερα, μπήκα στην ομάδα της Δέσποινας Σαρόγλου, όπου μεταξύ άλλων έπαιξα στο “Βιολιστή στη στέγη” – έπαιξα τον ρόλο του Τέβιε. Μέχρι να μπω στη σχολή, έπαιξα και σε αρκετές ταινίες μικρού μήκους – η ταινία “Bad kids with Saints names” της Βίκυς Αναστασιάδου έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Δράμας, ενώ λίγο αργότερα πήρε το βραβείο Gold Award για το ανσάμπλ ταινίας στο Φεστιβάλ του Λος Άντζελες.

Είχα την χαρά να με επιλέξουν -ως φοιτητή στο πρώτο έτος της δραματικής – για την παράσταση “ΜΠΑΝΤΑ-ρισμένοι evolution, «e-PASS ή επι τας» όπου συμμετείχα ως μουσικός, ενώ φέτος συμμετείχα ως χορευτής στην αναβίωση από τον Αστέρη Πελτέκη της θρυλικής παράστασης των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα, “Βίρα τις άγκυρες” που παρουσιάστηκε στο Κρατικό Θέατρο, και τον Απρίλιο στο Παλλάς. Φανταστική εμπειρία!

Ονειρεύομαι να ασχοληθώ πλήρως με το θέατρο. Αν με ρωτήσεις ποια είναι η σχέση με το θέατρο και τον κινηματογράφο, θα έλεγα πως το θέατρο είναι η επίσημη σχέση μου, και ο κινηματογράφος, η παράνομη! Τα αγαπώ εξίσου, αλλά το θέατρο είναι ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ! Δεν ονειρεύομαι ρόλους, ίσως να είμαι πολύ μικρός για κάτι τέτοιο, αλλά εύχομαι να συναντήσω σκηνοθέτες και συνεργάτες που να μου δώσουν όραμα, να με καθορίσουν και να βοηθήσουν στην εξέλιξή μου. Νιωθω τυχερός γιατί στην σχολή, περιβάλλομαι από υπέροχους ανθρώπους, τόσο από τους συμμαθητές μου (πιστεύω πως είμαστε ένα αρκετά δυνατό τμήμα) όσο και από τους εξαιρετικούς καθηγητές που μπορούν να σου  προσφέρουν απλά και μόνο ακούγοντάς τους.

Είμαι Σκορπιός με Κριός, δεν έχω τατουάζ ούτε σκουλαρίκια, καπνίζω ελάχιστα, δεν έχω αγαπημένο άρωμα, συνήθως βάζω old spice αμέσως μετά το μπάνιο μου, και δεν κράτω συλλογές.

Στα ερωτικά μου, είμαι πιο ήρεμος άνθρωπος. Περιμένω πιο πολύ να έρθει κάτι, περιμένω την στιγμή. Δεν θα σπαταληθώ, αν κάτι δεν προχωρήσει, δεν πειράζει, πάμε παρακάτω.

Δεν οδηγώ γιατί δεν έχω προλάβει να βγάλω δίπλωμα. Αν το πιστεύεις, δεν έχω προλάβει γιατί στα 17 μου, μπήκα στη σχολή, και έχουμε καθημερινά μαθήματα, 12 ώρες την ημέρα.

Αρκετά συχνά με ρωτάνε αν έχω σχέση με τον Πασχάλη Τερζή, τον τραγουδιστή. Εντάξει όχι όλοι, αλλά όταν τύχει και με ρωτήσει κάποιος, θα απαντήσω πως είμαι εγγονός του. Ούτε θα ντραπώ να το πω, ούτε θα το κρύψω. Από την άλλη, έχει τύχει κάποιος φίλος μου, έπειτα από τους 6 μήνες γνωριμίας μας, να μάθει πως είμαι εγγονός του και να με ρωτήσει αν ισχύει… Γελάσαμε τότε πολύ. Δεν είναι κάτι που με καθορίζει. Ο μεγάλος Πασχάλης Τερζής είναι παππούς μου, όπως ο καθένας έχει έναν παππού. Ο παππούς του φίλου μου του Γιώργου είναι υδραυλικός, και εμένα είναι τραγουδιστής. Άσχετα με το ότι είναι ένας από τους πιο διάσημους και αγαπητούς στην Ελλάδα. Με τον παππού έχουμε μια σχέση αγάπης, με συχνές επαφές, μιλάμε στο τηλέφωνο, και γενικά έχουμε μια πολύ φυσιολογική, κλασσική σχέση παππού-εγγονού.
Δεν προλάβα να τον δω σε πίστες και μπουζούκια, αλλά έχω δει βίντεο και φωτογραφίες όπου τραγουδούσε σε τεράστιες σκηνές, με πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες και πολύ θα ήθελα να τον είχα απολαύσει επί σκηνής. Μια φορά μόνο, τον είχα δει σε μια συναυλία στην Κύπρο, με πάνω από 20.000 άτομα, όπου από τον ενθουσιασμό μου που τον είδα στην σκηνή, πήγα να τρέξω για να ανέβω στη σκηνή. Ευτυχώς, με τράβηξε ο πατέρας μου γιατί θα χανόμουν μέσα στο πλήθος! Μετά, στο καμαρίνι, ο παππούς με έκανε μια τεράστια αγκαλιά.

Έχει γνωρίσει την απόλυτη αποθέωση, την αγάπη και το σεβασμό του κοινού. Επαγγελματικά, έχει αποσυρθεί και αυτή είναι μια σεβαστή και γενναία απόφαση. Όταν πάμε σπίτι του, καμια φορά τραγουδάει, ευτυχώς!