Δημήτρης Μακαλιάς & Κατερίνα Γερονικολού

“Συγκινήθηκες, ε;” με ρώτησε η Κατερίνα μετά το τέλος της παράστασης, και της απάντησα “πολύ” γιατί το Αγαπημένη μου Σμύρνη της Μιμής Ντενίση είναι ακριβώς αυτό: Ένα ελληνικό, βαθειά συγκινητικό έργο, που παρουσιάζει την ιστορία της Σμύρνης, γύρω από την καταστροφή της, με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές απόψεις των κατοίκων της, Ελλήνων και Τούρκων, και πάντα τόσο πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους – κάτι που συμβαίνει συνέχεια, εδώ που τα λέμε. “Μην ξεχνάς, να θυμάσαι”, ακούγεται σε όλο το έργο που κλείνει με το αισιόδοξο και ανατριχιαστικά συμβολικό- δια στόματος Μιμής Ντενίση – “Δεν φέραμε τις στάχτες της Σμύρνης στην Ελλάδα, το φως της φέραμε για να ενωθεί με το φως της Ελλάδας!” εκπροσωπώντας όλους τους χιλιάδες ανθρώπους που άφησαν το σπίτι τους, την Σμύρνη τους, χάνοντας τα πάντα και ήρθαν- μετά από τόσες κακουχίες- στην Ελλάδα για μια καινούρια αρχή.
Η Κατερίνα και ο Δημήτρης, λοιπόν, μάγεψαν το κοινό με το ταλέντο τους. Είναι δικοί μου άνθρωποι, αλλά είναι το ταλέντο τους που φωτίζει την σκηνή. Θυμίζοντας έντονα τον Ντίνο Ηλιόπουλο ο Δημήτρης και με την μελαχρινή γοητεία της Τζένης Καρέζη αλλά και την γλύκα με το νάζι της Αλίκης, η Κατερίνα, και οι δυο, χαράζουν την δική τους ξεχωριστή πορεία που με κάθε νέα δουλειά τους, πηγαίνουν ένα σκαλί ακόμα πιο ψηλά. Με συγκίνησαν λοιπόν πολύ μέσα από τον Βασίλη και την Ζαχαρούλα, και χαίρομαι που κατάφεραν και μάς έδειξαν δυο πρόσωπα του έργου που “ολοκληρώνονται” μέσα στις 3 ώρες της ομολογουμένως εξαιρετικής παράστασης! Δεν είναι τυχαίο ότι στο τέλος της επίσημης πρεμιέρας, οι θεατές χειροκροτούσαν όρθιοι και συγκινημένοι για το συνολικό αποτέλεσμα, φωνάζοντας δυνατά Μπράβο. Κάτι που γίνεται σε κάθε παράστασή τους, από ό,τι μαθαίνω…