Η Κατερίνα Παπουτσάκη στο πάρτι του Εν Αθήναις

Με το φρέσκο αίμα του ελληνικού θεάτρου – με πολλούς Εθνικάριους να δίνουν το το παρών- έγινε στην νέα θεατρική στέγη Εν Αθήναις στην Ιάκχου 19 στο Γκάζι, το πάρτι της ομάδας του ηθοποιού-σκηνοθέτη Δημήτρη Λάλου, Tempus Verum. Το event ξεκίνησε νωρίς το απόγευμα με bazaar με όλα τα έσοδα να πηγαίνουν στην ενίσχυση της ομάδας και στην βελτίωση του Εν Αθήναις. Εκεί που σε λίγες μέρες (από 30/9) θα ανέβει η Αρρώστια της νιότης του Φέρντιναντ Μπρούκνερ και τον Ιανουάριο τη Δεσποινίδα Τζούλια του Στρίντμπεργκ.
Αυτό που έγινε το Σάββατο το βράδυ ήταν κάτι σαν reunion πάρτι. Τα πιο ελπιδοφόρα, τα πια νέα, τα πιο ισχυρά νέα -πολύ νέα- ονόματα του θεάτρου ήταν εκεί, όλοι φίλοι, συνεργάτες ίσως και ανταγωνιστές “ενώθηκαν” και ήρθαν να υποστηρίξουν με την παρουσία τους, και τις αγορές τους από το bazaar, την νέα θεατρική ομάδα. Ταυτόχρονα, μιλήσαμε, χορέψαμε, ήπιαμε, μάθαμε και τα Κινηματογραφικά Βραβεία από το Φεστιβάλ Δράμας – ορισμένοι από τους νικητές ήταν μαζί μας και το πανηγύρισαν- ενώ μέλη της Tempus Verum τραγούδησαν live συνοδεία πιανίστα και γενικά, περάσαμε ωραία στο πιο αυθόρμητο, θεατρικό πάρτι, σαν έναρξη της σεζόν. Η Κατερίνα Παπουτσάκη που βλέπετε στην cover photo άνοιξε το πάρτι στις 9:30 ενώ η προσέλευση συνεχίστηκε με πολλούς ηθοποιούς – εδώ θα δείτε ορισμένους μόνο, γιατί η φωτογραφική ήταν αφημένη και ξεχασμένη σε μια τσέπη την περισσότερη ώρα.
Κλείνοντας το post, αξίζει να αναφερθούμε στην προσπάθεια του Δημήτρη Λάλου και της ομάδας του – στην οποία ανήκουν και πολλοί φίλοι μας. Σε μια εποχή που το κοινό περιορίζει τα έξοδά του, είναι αισιόδοξο ότι αυτό το κοινό συντηρεί τη θεατρική έκφραση στην Αθήνα. Τα θέατρα αποτελούν διέξοδο και τις 7 ημέρες στην πόλη, και αυτή την σεζόν (μετά από τόσες συνεντεύξεις τύπου που πήγαμε για την παρουσίαση του πολυσυλλεκτικού ρεπερτορίου των σκηνών), οι σκηνές αυξάνονται, οι ομάδες πολλαπλασιάζονται, με ιδιωτική πρωτοβουλία, προσπάθεια και, φυσικά, κόστος. Ο Λάλος, ύστερα από 15 χρόνια στο Επί Κολωνώ της Ελένης Σκότη, στο οποίο ήταν ιδρυτικό μέλος και τα τρία χρόνια θεατρικής αναζήτησης που ακολούθησαν στα οποία παρουσίασε Το Τάβλι και Η Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια, μετακομοίζει στο Γκάζι, σε δικό του χώρο όχι για να παίζει ο ίδιος, αλλά για να στραφεί στη σκηνοθεσία και τη διδασκαλία. Με την ομάδα του Tempus Verum ανέλαβε το Εν Αθήναις για να παρουσιάσει ωραίες παραστάσεις, έτσι όπως μας έχει συνηθίσει.